HTTP durum kodları, bir web sunucusundan gelen yanıtların durumunu belirtir. Her durum kodu, belirli bir türde bir durumu temsil eder ve tarayıcılara veya diğer istemcilere nasıl tepki göstermeleri gerektiğini söyler. İşte en önemli ve sık görülen HTTP durum kodları:
-
200 OK:
- İstek başarıyla işlendi ve yanıt olarak istenen bilgiler döndü.
-
201 Created:
- İstek, başarıyla işlendi ve bir kaynak oluşturuldu. Genellikle POST işlemleri sonrasında kullanılır.
-
204 No Content:
- İstek başarıyla işlendi, ancak yanıtta herhangi bir içerik bulunmamaktadır. Genellikle güncelleme işlemleri için kullanılır.
-
400 Bad Request:
- İstek hatalıdır veya sunucu tarafından anlaşılamamıştır. Kullanıcıdan gelen veri hatalı olabilir.
-
401 Unauthorized:
- İstek, kimlik doğrulama gerektiren bir kaynağa yetkisiz erişim içeriyorsa bu durum kodu döner.
-
403 Forbidden:
- İstek, kaynağa erişim yetkisine sahip değilse veya kaynak genel olarak erişime kapalıysa bu durum kodu döner.
-
404 Not Found:
- İstek yapılan kaynak bulunamadı. Yani, istenen URL geçerli değil veya sunucu üzerinde ilgili kaynak bulunmuyor.
-
500 Internal Server Error:
- Sunucu, isteği işlemede bir hata ile karşılaştı ve işlem başarısız oldu. Bu genellikle sunucu tarafındaki bir hata sonucu olur.
-
503 Service Unavailable:
- Sunucu şu an hizmet dışı veya erişilemez durumda. Genellikle bakım çalışmaları veya yoğunluk nedeniyle geçici olarak hizmet dışı bırakılmıştır.
-
504 Gateway Timeout:
- İstek, sunucu üzerinden geçen bir ağ geçidi (gateway) tarafından zaman aşımına uğradı. Bu, genellikle yavaş bir ağ geçidinin olduğu durumlarda olur.
Bu durum kodları, bir web uygulamasının durumunu anlamak ve gerekirse uygun tepkiyi almak için kullanılır. Tarayıcılar ve diğer istemciler, bu durum kodlarına göre kullanıcılara veya uygulamalara nasıl davranmaları gerektiğini belirler.